Item van L1 over hoe het momenteel met Ger Senden gaat:

https://l1.nl/l1mburg-centraal-hoe-is-het-met-ger-senden-144383/ via #l1

Artikel DDL over Ger 1-8-18

Een gigantisch reclamebord langs de A76 bij Schinnen kondigt een wederopstanding aan. Wie zal herrijzen, is in één klap duidelijk. Onverzettelijke voetbalhelden van weleer doen mijn Roda-hart sneller kloppen.
Naast de tekst ‘We will rise again’ prijken de indrukwekkende gedaantes van Gene Hanssen, Pa Modou Kah en wijlen Dick Nanninga. Één Roda gallactico ontbreekt: Ger ‘de Onverzettelijke’ Senden.

Alkmaarderhout, 22 november 2003. De 44ste minuut van een bloedeloze pot wintervoetbal. De rechtsback van de gasten krijgt de bal aan de zijlijn halverwege de speelhelft van de thuisploeg. Niets wijst op een wereldgoal in wording. Senden slingert de bal vanaf de zijlijn richting het doel van AZ-doelman Oscar Moens.

Verontschuldiging
Een mispeer of een wereldgoal? Senden laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Nog voordat Moens weer overeind staat, heft Senden zijn beide handen verontschuldigend ten hemel. Natuurlijk was dit een mispeer, maar wel eentje van onmetelijke schoonheid. Van 1989 tot 2008 zou Senden 411 wedstrijden spelen. Ruimschoots compenseerde de Spijker van Chevremont zijn geringe voetbalbriljantie met onverzettelijkheid. En heel soms, heel soms een vlaag van genialiteit.

Ger Senden, symbool van onverzettelijkheid, is als een hond aan een boom achtergelaten door zijn Roda. Niet meer nodig. Een kapitale blunder die zo snel mogelijk rechtgezet moet worden. Niet uit voetbalromantiek, maar omdat het getuigt van een geloofwaardige voetbal- en organisatiefilosofie. En niet in de laatste plaats omdat het vanuit je reinste bedrijfsbelang duur, ineffectief en onnozel is om je sympathieke uithangbord te besmeuren.
Nog nooit schreef ik een opiniestuk over Ger Senden. En geloof het of niet, ook dit stuk gaat eigenlijk niet over Gerrie. Het gaat over het geloof in eigen kracht van een club die voor tienduizenden mensen zoveel meer is dan een voetbalclub. Een sociale gemeenschap in tijden van ontkerkelijking en ieder-voor-zich-politiek. Een ooit zo trots vlaggenschip van een streek die diepe dalen kende. Toen ik als jochie in de jaren ’90 vertelde waar ik vandaan kwam, wist men in de rest van het land alle ellende op te noemen, maar voor één argument hadden ze veel respect: RODA. Die sympathieke club waar alles op het collectief gericht was.

Onherkenbaar
Die club is inmiddels twee keer gedegradeerd, nagenoeg verwoest, maar bovenal onherkenbaar. En daarvoor is één belangrijke reden: de leiding geeft al vele jaren steevast dezelfde boodschap. Wij geloven niet in de eigen club of de eigen regio.

Ooit móest Roda fuseren, want anders zou er nooit meer een Limburgse club in de eredivisie spelen. Jaren later sprak voormalig directeur Wim Collard als een kleuter in een snoepwinkel tientallen keren de voornaam van een Russische miljardair uit alsof die al jaren zijn allerbeste vriend was. En dus werd de club als een goedkope lolly in de etalage gezet. Tegelijkertijd gaf hij Ger Senden geen hand omdat Senden hem kennelijk ooit de waarheid gezegd had. Voormalig technisch directeur Ton Caanen legde diezelfde Rus uit dat hij koempelmentaliteit niet erg serieus hoefde te nemen, want dat was ‘iets voor de fans’.

Fundament
‘We will rise again’ zal op nieuwe manieren moeten gebeuren, maar als het fundament daarvan niet de clubfilosofie is dat niets of niemand groter is dan de club, zal zij nooit meer worden dan een leus op een reclamebord langs de A76.

Als de Roda-leiding een geloofwaardig beroep wil doen op het roemruchte verleden van de club of op de met-vallen-en-opstaan-loyaliteit van de regio en de duizenden trouwe fans, bouwt ze de voetbalfilosofie van het nieuwe Roda op een fundament van zelfbewuste onverzettelijkheid.

Haal Ger Senden terug om waar hij voor staat. Een filosofie van hard werken en jezelf wegcijferen voor het collectief. Desnoods op de blote knieën. Dan zullen we opstaan als nooit tevoren.

Idee is prima, wie speelt voor Gerritje?

Namens viro :

Je zou 10.000 gezichts maskers moeten maken van Ger en die op de stoeltjes leggen. Tijdens de opkomst allemaal masker op en er zitten 10.000 Gerries op de tribune.

Hutch

Ja tuurlijk kunnen we wel wat positiviteit gebruiken, dat kunnen we altijd gebruiken, alleen is dat hier helemaal niet op z’n plek. De situatie rechtvaardigt helemaal geen positiviteit, de figuren die verantwoordelijk zijn voor het ontslag van Ger moeten daarvoor bloeden, ze moeten de pijn voelen (let op, figuurlijk he), en dat doe je niet door middel van een of andere goodwillactie. Lees anders het artikel hieronder nog even.

butcher

Extreem-links komt hier helemaal niet voor. Nederland is gewoon al een decennium of vier een centrumrechtse natie met nul revolutionair potentieel. Als er een Europees land in aanmerking komt om de 51ste staat van de VS te worden zijn wij het. We gaan daar echt naadloos in op. Het linkse radicalisme is een fabeltje van die cryptofascist uit Venlo. Net zoals dat gewauwel over 'de elite'. Je moet die onzin niet geloven.

Maar daarvan afgezien geloof ik niet in een boycot voor Ger. Het is ook weer een negatieve actie, terwijl zelf actief geld mobiliseren een positieve actie zou zijn. En de club kan wel wat positiviteit gebruiken.

butcher

Ik zeg niet dat elke oproep tot een boycot onrechtmatig is. Ik zeg juist het tegenovergestelde. Een oproep is in beginsel niet onrechtmatig. Maar onder omstandigheden kan een oproep tot boycot wel onrechtmatig zijn. Ik verzin dit niet. Dat komt van het Hof van Justitie van de EG uit 1962.

soldo policor extreem links roept praktisch dagelijks op tot de boycot van de 'niet deugers'. Er gebeurt dan juridische gezien helemaal niks. Ik doel dan niet op de praktisch dagelijkse oproepen tot een boycot van Israel of Shell, maar ook recent nog dichter bij huis de oproep tot boycot richting VI door SS.

Buiten dat, de Ger gaat zelf ook nog naar Roda, waarom wij dan niet.

Soldo

Bedankt voor de jurisprudentie en de toepassing daarvan op het gegeven geval.
We gaan het meenemen in onze overwegingen.

Soldo

Laten we het maar op houden dat het een opwelling was, veroorzaakt door de aanhoudende hitte.

In ieder geval bedankt voor je wederom deskundige toelichting.

Stond eerlijk gezegd in dubio, eerst peilen wat Senden ervan zou vinden, anderzijds eerst kort inventariseren en vervolgens met concreet plan naar Ger toe stappen.

Maar gezien de geringe animo qua reacties hier en het feit dat Meijer in het VI-interview aangaf dat deur nog op een kier stond wanneer AK zou instappen, denk ik dat Fidel Beckenbauer en CheDieter gewoon blijven prikker achter en niet op de barricades.
Dat geeft al genoeg reuring.

Ik ga er van uit dat het oproepen om geen kaartjes te kopen een grapje is.

Mocht het toch geen grap zijn dan zou ik in ieder geval willen aanraden om eerst nog eens goed na te denken over de mogelijke gevolgen.

Het boycotten van bepaalde producten of diensten staat iedereen in beginsel vrij en is dan ook in beginsel niet onrechtmatig. Ook het anderen oproepen om producten of diensten te boycotten is dan in beginsel niet onrechtmatig.

Maar het oproepen om te boycotten kan onder omstandigheden wel onrechtmatig zijn.

Het Hof van Justitie van de EG heeft daarover in 1962 een belangrijke uitspraak gedaan:

`”HvJ EG 12 juli 1962, Jur. 1962, p. 415-416:
"Overwegende dat naar algemene rechtsopvatting boycot een onrechtmatige daad oplevert wanneer het daarmede beoogde doel of de daartoe aangewende middelen ongeoorloofd of in strijd met de goede zeden zijn – bij voorbeeld wanneer zodanige handeling strekt tot wraakneming of is ingegeven door afgunst zonder voor de daders van enig redelijk nut te zijn – of wanneer er een kennelijke wanverhouding bestaat tussen het beoogde voordeel en de door het slachtoffer van de boycot geleden schade."

Als het dus om wraakneming gaat kan de oproep onrechtmatig zijn, met alle gevolgen van dien. Denk aan schadevergoeding.

Verder denk ik dat Ger Senden dit ook geen goede actie vindt. Ger geeft immers zelf aan gewoon naar het PLS te gaan en desnoods een kaartje te kopen. Wellicht zou eerst contact met Ger hierover opgenomen moeten worden. De actie is immers bedoeld om hem te steunen. Vraag is of hij de actie wel wil steunen?

Je begint je nickname (hey, daar hebben we de nick weer) van CheDieter alle eer aan te doen.

“Viva la Revolucion”.

Kunnen ook een aparte fb pagina maken met als (werk)titel:

Ger Rein oder wir RAUSS oid

Om de meningen van de achterban te kunnen peilen en iedereen in te lichten.

En als de pers er lucht van krijgt (en geloof maar dat dat het geval is, al moet ik persoonlijk die rioolboy Wiche erbij slepen), zullen de heren saneerders van de G7 nog eens achter hun slimme maar dove oortjes krabben.

beckenbauer

Of gewoon kiezen voor een bepaald vak of bepaalde vakken op West die leeg dienen te blijven.. dat moet wel indruk maken lijkt me, normaliter namelijk de vakken die altijd vol zaten of goedgevuld waren. Zoiets zou ook relatief eenvoudig of in ieder geval eenvoudiger te organiseren zijn dan het door jou genoemde alternatief.. plus dat het natuurlijk makkelijk te controleren valt en dat mensen niet snel geneigd zullen zijn om in zo’n leeg vak plaats te gaan nemen. Groepsdruk weetjewel.

En nog beter, over die vakken vervolgens een groot portret van Gerrie heenleggen.. kan een mooie actiefoto zijn uit zn spelerstijd, of alleen zijn hoofd, of een tekst met daarop het ultimatum:

‘Gerrie = de club’.
‘Zonder Gerrie geen Roda en geen koempels meer’
‘Gerrie eruit, wij eruit’
‘Je suis Gerrie’

Ik zie het al helemaal zitten haha. Gerrie zou het in ieder geval dubbel en dwars verdienen. En wij zouden de harten stelen van vele voetbalfans in Nederland en daarbuiten.

Wat denk jij?

Goede toevoeging Dieter .
Laten we nog even andere ideeën afwachten en daarna verder uitwerken

Beckenbauer

Ja dat zijn op zich al goede ideeën. Kunnen we die lijsten niet ook gewoon online zetten op social media of iets dergelijks? Via facebook van Roda Samen Sterker ofzo, ik noem maar wat, in ieder geval op een platform met een groot bereik. Punt is dan misschien hoe je wilt nagaan of mensen zich ook echt aan hun woord hebben gehouden..

Dieter

Het betreft idd een actie voor de “losse ticket” supporters.
Stel me voor dat we flyers maken waarin we de Pro-Ger actie aankondigen en dan lijsten met namen laten invullen voor aanvang van de wedstrijd om schema te kunnen maken wanneer wie wegblijft en mensen die persé bepaalde wedstrijd willen zien toch kunnen gaan.
En nav de lijsten kunnen we bepalen hoe groot de bereidwilligheid is onder de supporters
Uiteraard zijn andere suggesties, aanvullingen of andere ideeén van harte welkom.
Laten we nu eindelijk maar een keer (gecoördineerde) actie ondernemen dat we het spuugzat zijn.
Met zoveel publiciteit zullen de G7 boys niet blij zijn en misschien al op voorhand het ontslag intrekken.

Nee ik ga 100% voor Beckenbauers plan in dit geval, boven dat van Hutch. Laat ze maar bloeden ipv dat wij ook nog ff lekker de rommel gaan bekostigen die ze zelf veroorzaakt hebben. Doen we al (lang) genoeg. Gewoon voor een ultimatum stellen die bobo’s. Eens kijken wat ze dan met al hun kille bedrijfslogica besluiten.

beckenbauer

Hoe/waar/wat/wanneer? Al concrete ideeën?

Het is natuurlijk wel zo dat die actie dan geldt voor supporters die (nog) geen seizoenskaart hebben he.. dus dan is het zaak om die mensen op te trommelen. Je zou zeggen dat er daar nog genoeg van zijn aangezien er pas 3000 een seizoenskaart hebben aangeschaft maar oke, mobiliseren is niet mijn sterkste punt.

Wat mooi zou zijn als we zijn salaris zelf bijelkaar probeerden te krijgen. Dan was de club ook weer positief in het nieuws.

Dieter

Wat ik zeggen wilde is dat sommige clubs beter voor hun boegbeelden zorgen - zelfs als ze aan lager wal zijn geraakt- dan Roda voor een man als Gerrie, die dertig jaar alles voor de club gegeven heeft en in de rol die hij bij de club bekleedde gewoon van waarde was.

Zoals ook al geopperd op het prikbord, zou er eigenlijk een actie vanuit de supporters georganiseerd moeten worden.
Door bv te stellen als jullie Ger eruit bonjouren (besparing €45.000), boycotten we met bv 1.000 fans een aantal wedstrijden (bv 5) en dan loopt Roda een veelvoud van die €45.000 mis.
Eens kijken hoevze dan piepen achter de Moët in hun skyboxen

hutch

Gerrie is niet bepaald een alcoholist he, en heeft/had nog wel degelijk heel veel waarde voor de club. Dus snap de vergelijking niet helemaal.

joost

Het stuk dat ik hier geplaatst heb is het complete stuk dat gister op de online site van VI beschikbaar kwam (wanneer je daar een account hebt).

Het aparte stukje van Luijpers is daar inderdaad ook onderdeel van, maar dat kwam al een paar dagen eerder beschikbaar en heb ik toen ook direct hier geplaatst:

https://www.wijzijnrodajc.nl/forum/onderwerp/230-vroeger-was-roda-een-familieclub-nu-voelt-niemand-zich-meer-veilig

Bij Bayern Munchen hielden ze Gerd Muller aan het werk. Die was alcoholist maar werd door Beckenbauer en Hoeness erbij geharkt. Het stelde niet zoveel voor, maar toch. Hij kreeg een trainingspak en een plek in het organigram. Uit respect voor wat hij voor de club had betekend.
Gerrie vervulde gewoon een nuttige functie voor de club en die overkomt nu DIT. Na bijna dertig jaar! En over wat voor besparing hebben we het dan?
Er zit een G7 die tesamen goed zijn voor meer dan een miljard en die staan dit toe? Echt waar? De heren mogen heel gewichtig doen maar als dit soort beslssingen mogelijk is terwijl zij toekijken - trek er dan maar een streep doorheen.

Dit is toch het stuk uit de VI van deze week?

Er stond volgens mij ook nog ergens een veelzeggende opmerking van Marc Luijpers in: "Vroeger kwamen spelers graag naar Roda, tegenwoordig zijn ze blij als ze er weg zijn." Ik vind dat een perfecte samenvatting van de teloorgang van onze club.

Ger Senden (47) en Roda JC leken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Vorige maand kreeg de clubman, na ruim dertig jaar trouwe dienst, te horen dat hij weg moet. Senden kan het nog amper geloven. En hij is niet de enige. ‘Bij Roda houden sommigen niet van tegenspraak.’

Johan Cruijff was trainer van Ajax, Oranje had nog nooit iets gewonnen, Joop Zoetemelk reed nog in het profpeloton en RoboCop draaide in de bioscoop, op de dag dat een slungelige puber met het kapsel van een ontplofte poedel zich meldde bij Roda JC. Het was 1987, het jaar dat Ger(rie) Senden en de Limburgse club met elkaar verbonden werden. De rechtsback was een jongen van de straat, geboren in het ziekenhuis van Heerlen, maar opgegroeid in de Kerkraadse buurt Chevremont. De eerste twee jaar van zijn profloopbaan ging hij meestal te voet van zijn huis naar sportpark Kaalheide, een wandeling van drie kwartier. Geld voor een auto had Senden niet. Hij was te verlegen om ploeggenoten een lift te vragen. Luxe bestond niet in zijn leven. Op zijn twaalfde verloor hij zijn vader, een tot metaalbewerker omgeschoolde mijnwerker. Zijn moeder, die in de koekjesfabriek geld bijeensprokkelde voor zichzelf en haar twee zoons, overleed dertien jaar later aan een ernstige ziekte.

Roda fungeerde als gezinsvervangend tehuis voor Senden. Hij groeide uit tot de Paolo Maldini van Parkstad, maar dan zonder de glamoureuze uitstraling. Negentien jaar zwoegde hij in het geel-zwart, de enige kleuren die hij diende. FC Utrecht, FC Groningen en AZ hengelden naar de noeste waterdrager en zelfs 1. FC Köln en Schalke 04 gooiden ooit een lijntje naar hem uit. Senden nam het allemaal ter kennisgeving aan. Hij wilde maar één ding: voetballen voor Roda JC.

Daar voelde hij zich thuis, daar kende hij alles en iedereen, daar werd hij gewaardeerd. Het was de tijd dat de club regelmatig Europees voetbal speelde en zelfs KNVB-bekers won, in 1997 en 2000. De supporters herkenden zich in Senden, een man die nooit klaagde of verzaakte. Tot drie keer toe kreeg hij een black-out na het koppen van een bal. De verdediger ploegde gewoon door en moet daarvan nog steeds de gevolgen dragen. Hij kampt met ernstige klachten aan zijn nekwervels, die in het slechtste geval tot verlamming kunnen leiden.

In 2008 stopte hij als speler van Roda JC, met liefst 441 officiële duels op de teller. Senden werd uitgeluid met een afscheidswedstrijd, maar ging niet echt weg. Natuurlijk niet. Hij ging aan de slag op de commerciële afdeling en fungeerde een tijdje als perschef. Dat laatste was even wennen voor Senden, die weleens op donderdag belde met wat correcties voor een VI-verhaal dat dan al een dag in de winkels lag. De rol van team-manager paste hem beter. De Kerkradenaar was de trouwe klusjesman op de achtergrond, net als in zijn voetbaljaren. Hij regelde trainingskampen, oefenwedstrijden, eten en transport, notuleerde vergaderingen van de technische staf, maar was vooral praatpaal en probleemoplosser voor de spelers. Senden maakte ze wegwijs binnen de club, hielp ze met het vinden van woningen en auto’s, loodste ze door papierwinkels en ambtelijke molens en stond dag en nacht paraat voor hulp bij alledaagse problemen. Ooit belde een speler hem vanwege een verstopte wc.

Uren telde hij niet, maar zijn werk hield in feite nooit op en zijn weken zaten overvol. Het maakte Senden niet uit. Wat hem wél aangreep, was het verval van zijn club. Hij zag luchtfietsers komen en gaan, lieden met mooie praatjes die Roda stapje voor stapje dichter naar de afgrond brachten. Met weemoed dacht hij terug aan de no-nonsense mentaliteit en saamhorigheid van weleer. De aanstelling van Ton Caanen was voor Senden een dieptepunt. Hij kende de technisch directeur van een eerder dienstverband bij Roda, nam hoofdschuddend kennis van diens terugkeer en zag zijn wantrouwen bevestigd. Caanen lag binnen de kortste keren overhoop met trainer Darije Kalezic. Senden koos intern partij voor de Bosnische coach, wat hem door de directie niet in dank werd afgenomen. Hij nam het algemeen directeur Wim Collard en commercieel directeur Nick Janssen kwalijk dat ze Caanen zo lang de hand boven het hoofd hielden. Senden werd meermaals verzocht de leiding voortaan te ondersteunen, maar hij weigerde beleid te verdedigen waar hij niet achter kon staan.

HARTRITMESTOORNISSEN

De sfeer ging er niet op vooruit. Alle spelers en stafleden kregen premies voor handhaving, behalve de teammanager. Als Collard en eigenaar Frits Schrouff de kleed- of trainerskamer instapten, kreeg iedereen een hand. Alleen Senden werd steevast overgeslagen. Medewerkers vertelden hoe ze door directieleden tegen hem werden opgezet. Ook viel het mensen op dat zijn naam en zijn portret nooit meer werden gebruikt voor promotionele doeleinden. Senden wilde van geen opgeven weten, hoewel zijn lichaam steeds meer waarschuwingen afgaf. De oud-prof kampte de voorbije jaren met allerhande gezondheidsklachten, naar eigen zeggen mede veroorzaakt door stress op de club.

Vier weken geleden belandde hij vanwege problemen met zijn evenwichtsorgaan weer in het ziekenhuis. Eenmaal daar constateerden de artsen hartritmestoornissen. Senden werd opgenomen voor aanvullende testen. Op de derde dag ontsloeg hij zichzelf, tegen de medische adviezen in. De Kerkradenaar was door td Harm van Veldhoven uitgenodigd voor een gesprek in het Parkstad Limburg Stadion en wilde niet afzeggen. Hij was ervan overtuigd dat hij na de degradatie een van de kartrekkers van het nieuwe Roda zou gaan worden. Die donderdagochtend zouden ze vast gaan overleggen over het nieuwe seizoen, dacht Senden. Maar eenmaal bij het stadion knikte Van Veldhoven naar boven. ‘Ger, ze willen met je praten.’ Op kantoor zaten Kees Kuijken, directeur van transportbedrijf KLG, en commissaris en projectontwikkelaar Hessel Meijer te wachten. Beide ondernemers maken deel uit van de G7, het verbond van zakenlieden dat sinds de degradatie bij Roda aan de touwtjes trekt. Naast hen zat de club-advocate. Kuijken deelde mee dat de baan van Senden zou worden geschrapt, wegens bezuinigingen. Een andere functie kwam niet ter sprake.

Er lopen veel lijntjes vanuit de G7 naar de net afgetreden Collard en Janssen, die zijn rol in de directie al eerder verruilde voor een parttime-dienstverband. En ook Schrouff heeft nog altijd een belangrijke stem binnen Roda. Voor Senden was duidelijk dat hij alsnog moest bloeden voor zijn kritiek, hoewel hij die altijd binnenskamers heeft gehouden.

De volgende ochtend keerde hij met echtgenote Larissa en vriend Regillio Vrede terug naar het stadion om zijn kantoortje op te ruimen. Senden had bloemen bij zich voor twee dames van de receptie. Van Veldhoven liep hem tegen het lijf en leek niet goed te weten wat hij moest zeggen. ‘Ik heb echt voor je gevochten, Ger’, zei de Brabander, na het vertrek van Collard technisch én algemeen directeur van Roda. Senden beet op zijn lip, maar zijn echtgenote kon zich niet inhouden. ‘Dan heb je niet hard genoeg gevochten.’

STOMVERBAASD

Bovenstaande informatie is vooral afkomstig van betrokkenen en mensen uit de omgeving van Senden. Zelf houdt de voormalige rechtsback, die zich laat bijstaan door spelersvakbond VVCS, het bij een korte reactie. ‘Ik wil niemand beschadigen, de club zeker niet. Het is voor mij ook niet verstandig om nu van alles te roepen.’

Je ontslag zou heel hard zijn aangekomen.

‘Dit doet pijn, zeker weten. Een leven zonder Roda kan ik me eigenlijk niet voorstellen. Maar vooral de manier waarop alles gelopen is… En de reden die ze me hebben gegeven. Als ik nou een grootverdiener zou zijn, had ik dit misschien nog begrepen. Maar ik heb een heel modaal salaris. En over mijn werkzaamheden heb ik nooit klachten gehoord. Daarom voelt dit voor mij onterecht. Financieel schiet de club er voorlopig ook niks mee op. Ze gaan mijn werk verdelen over vier mensen, maar wat dacht je van de afkoopsom die ze mij als meest ervaren medewerker moeten meegeven? Er moet iets anders achter zitten.’

Wat dan?

‘Bij Roda zijn sommige mensen niet blij met tegenspraak. Maar ik kan er nu maar beter niet te veel over zeggen. Alles loopt nog, ik ben officieel ook nog gewoon in dienst. Ik zat al in de ziektewet toen ik de mededeling kreeg en dat zit ik nu nog steeds. De doktoren moeten eerst aangeven wanneer ik weer in staat ben te werken. Daarna is de club aan zet, niet ik. Maar ik ben nog steeds stomverbaasd. Ik zou de boel mee gaan oppakken, weer op heel veel fronten actief zijn. En dan krijg je ineens te horen dat je moet vertrekken.’

Heb je nog hoop dat je je baan terugkrijgt?

‘Pfff… Ik heb daar nu ook geen passend antwoord op. Het is heel vers nog, er kan nog van alles gebeuren. Voorlopig moet ook ik even afwachten. Ik denk wel dat ik de kwaliteiten heb om ergens anders ook goed te kunnen functioneren. Maar weg bij Roda, ja, dat zou heel vreemd zijn. Ik blijf natuurlijk wel gewoon naar de wedstrijden komen. Wat dacht je? Als het moet, koop ik gewoon een kaartje.’
Op de dag dat Senden zijn onheilstijdig kreeg, kwam Roda met een persbericht. Het ging over een ‘herstructurering van de club’ en saneringsmaatregelen, die tot een noodgedwongen afscheid van ‘een aantal medewerkers’ hadden geleid. Nergens werd Senden genoemd, laat staan bedankt voor bewezen diensten. Tot op heden is dat ook niet gebeurd. De clubicoon werd wel al van de pagina met stafleden geschrapt.

GOUDEN JONGEN

Het nieuws over Senden leidde tot verontwaardigde reacties van collega’s, supporters en oud-spelers. Vanuit die laatste groep trok iemand vorige week aan de bel. Hij had zich thuis zitten opvreten en vond het onbestaanbaar dat er geen groter protest was opgestoken. ‘Dan zeg ík wel waar het op staat’, roept Gène Hanssen, want om hem gaat het natuurlijk. Mister Roda waakt nog steeds als een ware aanvoerder over zijn jongens. En Senden is zeker een van hen. Thuis in het Duitse Teveren verhaalt Hanssen over de eerste keer dat de rechtsback met de selectie mocht trainen. ‘Gerrie woog twintig kilo en droeg voor dertig kilo aan materialen. Ballen, pylonen, noem maar op. Jan Reker was trainer. Ik weet niet wat jij van die nieuwe vindt, zei ik tegen hem, maar als díe het niet haalt, vreet ik een bezem. Als oudere jongens hadden we allemaal meteen een zwak voor hem. Ger was één van ons. Een echte teamspeler, die nooit verzaakte en alleen maar bezig was de rechtshalf en de rechtsbuiten beter te laten voetballen. Als hij tegen de vlakte ging, stond hij weer op en speelde hij verder. Een gouden jongen. Tot op de dag van vandaag wil hij maar één ding: het beste voor Roda. Prik in zijn armen en er komt geel-zwart bloed uit, ik weet het zeker. En zo eentje gooien ze eruit? Ze moeten zich kapot schamen.’

Hanssen verbaast zich al jaren over het beleid van zijn oude club. ‘In onze tijd was Roda een hechte familie. En dat is ook de enige manier waarop de club ooit weer kan opklimmen. Samen de schouders eronder, de poetsvrouw moet even belangrijk zijn als de manager. Dát heeft Roda altijd sterk gemaakt. Maar die cultuur is helemaal naar de klote geholpen. Er zijn allemaal mensen binnengekomen die vooral zichzelf belangrijk vinden. En het volk wordt allang niet meer serieus genomen! Hoe ze vorig jaar omsprongen met de spits die zijn vingertje opstak naar de supporters, die Dani Schahin. Niemand pakte hem aan. Ik had hem gelijk eruit gehaald, en na de wedstrijd had ik hem voor de tribune een microfoon in zijn handen geduwd. En nou verontschuldig jij je maar eens. Natuurlijk zijn sponsors heel belangrijk, maar zonder supporters ben je nergens. En in Kerkrade worden ze al jaren het stadion uitgejaagd. Dan speelt Roda voor lijfsbehoud in de Eredivisie, en er wordt NIET ÉÉN GELE KAART gepakt?!’

Hanssen lijkt af te dwalen. Hij wilde wat kwijt over Senden. ‘Maar het heeft allemaal met elkaar te maken. Roda is Roda niet meer. De laatste jaren is er zoveel misgegaan, maar ze houden elkaar allemaal de hand boven het hoofd. Als je een eigen mening hebt, kom je bij Roda niet binnen. Huub Stevens hebben ze weggejaagd, Mark Luijpers, Kalezic, nu Gerrie. Hij was tegen Caanen, ja. Heeft hij gelijk gekregen of niet?! Ik had ook best iets voor de club willen doen, maar denk je dat ze mij ooit zullen vragen? Ben je gek. Ze hebben liever jaknikkers. Daarom staat er nu ook niemand in de club op om te zeggen dat het niet kán wat ze doen. Ger Senden ontsla je niet. Dit is gewoon een afrekening.’

Hij zet zijn punt kracht bij met een ferme mep op de tuintafel. ‘Zo’n man is van onschatbare waarde voor de club. En niet alleen als boegbeeld. Ger regelde alles. Voor het werk dat hij deed, kreeg hij juist veel te weinig betaald.’ Ongeveer 45 duizend euro bruto op jaarbasis. Ter vergelijking: de verdedigende middenvelder verdient ruim zes keer zoveel. Hanssen wordt onpasselijk. ‘Ger heeft in zijn kleine teentje meer Roda zitten dan alles wat er de laatste tien jaar heeft rondgelopen bij elkaar. Van Veldhoven begrijp ik ook niet meer. Ik ken Harm, heb nog twee jaar met hem gevoetbald in België. Híj had dit ontslag moeten tegenhouden. Die zakenlui hebben Harm als een marionet gebruikt.’

Hanssen is nu ook van een vast ritueel beroofd. Zoals meer oud-spelers ging hij voor elke thuiswedstrijd even een kop koffie drinken op het kantoor van Senden. ‘Nu moet ik zeker bij zo’n snotneus gaan zitten?’ De oude mandekker wrijft over de littekens uit zijn slopersjaren. Plots veert hij op uit zijn stoel. ‘Vanaf nu mag Roda zich nóóit meer Koempelclub noemen. De enige echte Limburgse koempel die er nog rondliep, hebben ze deur uitgejaagd. Het is een schande. En voor mij is het de druppel. Op dit moment moet ik er nog niet aan denken naar het stadion te gaan. Roda JC zonder Gerrie is geen Roda JC meer.’