De tragiek van Frits is dat 'ie vermogend genoeg is om Roda niet te laten verzuipen, maar niet vermogend genoeg is om Roda ook echt te laten zwemmen.

Het is te hopen dat iemand het stokje staks van hem overneemt en hij de club inderdaad in goede handen achterlaat. Dan heeft hij doel bereikt en zal ook het respect en de waardering komen dat hij verdient.

ermindo armino
Waar blijft beeld voor Roda-redder?
Waar rijke, ambitieuze investeerders het voetbal in hun greep nemen, overleeft Roda JC dankzij een weldoener uit vervlogen tijden. Met liefst 17 miljoen hield Frits Schrouff (78) de club overeind, ondanks jaren van chaotisch beleid. Waar blijft zijn standbeeld in Kerkrade?
DOOR ROEL WICHE

KERKRADE

Wie in en rond het Parkstad Limburg Stadion zoekt naar een eerbetoon aan de man die Roda JC voor de ondergang heeft behoed, moet verdomd goed zijn best doen. De Frits Schrouff Tribune bestaat niet, net zo min als het Frits Schrouff Plein of de Frits Schrouff Boulevard. Zijn kuipstoeltje op de hoofdtribune is niet met pluche bekleed. Alleen in de entreehal van het stadion hangt een schilderij waarop kunstenaar Lou Thissen de 78-jarige clubeigenaar geportretteerd heeft zoals iedereen hem kent: een vriendelijke, bescheiden knuffel-oom die op een wonderlijke manier terecht is gekomen in de jachtige, poenerige voetbalwereld.

Frits Schrouff is wel de laatste die om een borstbeeld zou vragen, maar het wordt hoog tijd dat Roda tastbaar en zichtbaar maakt hoeveel de club aan hem man te danken heeft. Dat er überhaupt nog betaald voetbal in Kerkrade wordt gespeeld, is niet de verdienste van spelers, trainers, bestuurders, directeuren of commissarissen, maar van Schrouff. Hij heeft op alle mogelijke manieren de gevolgen van het chaotische beleid van de afgelopen jaren op zijn schouders genomen.

Onverantwoord

Dat er überhaupt nog betaald voetbal is in Kerkrade, is niet de verdienste van bestuurders, directeuren of commissarissen, maar van Frits Schrouff. Hij heeft de gevolgen van het chaotische beleid op zijn schouders genomen.
Nadat hij in stilte al miljoenen naar de jeugdacademie had geschoven, voorkwam hij in november 2015 een dreigend faillissement door 99,8 procent van de aandelen over te nemen. Hij redde daarmee als grootste schuldeiser weliswaar zijn eigen geld, maar veel profijt had hij daar niet van. In de jaren daarna dichtte Schrouff het ene na het andere gat op de begroting en draaide hij noodgedwongen op voor onverantwoord dure contracten die in het tijdperk- Caanen waren afgesloten. In totaal pompte hij 17 miljoen euro in Roda, een onwaarschijnlijk bedrag voor een club die jaren strompelde door de eredivisie en nu voor de tweede keer gedegradeerd is.

In tegenstelling tot het gros van de investeerders in het voetbal beschouwde Schrouff zijn club nooit als een prestigeobject, laat staan dat hij er enig verdienmodel in zag. Toen deze zomer met de G7 een groep regionale ondernemers aan het roer kwam, schold hij al zijn lopende vorderingen kwijt. De twee miljoen waarop hij recht had na de verkoop van 20 procent van de aandelen aan Aleksei Korotaev, sluisde hij onmiddellijk door naar Roda JC, zodat de club na de degradatie met een schone lei kon beginnen. Schrouff kreeg kansen genoeg om zijn aandelen te verzilveren. Champagnemiljonair Salar Azimi bood zichzelf opzichtig aan, terwijl ook de Jordania’s interesse toonden. Maar Schrouff weigerde op alle avances in te gaan. Zijn enige drijfveer is, benadrukte hij voortdurend tegen zijn intimi, dat hij Roda in zo goed mogelijke handen wil achterlaten. In zijn belevingswereld moet Roda het kloppende hart zijn van een streek zijn die de afgelopen decennia de nodige klappen heeft gehad.

Geknipt profiel

De grote droom van Schrouff was een bloeiende eredivisieclub in de oostelijke mijnstreek, een kloppend hart, niet een wankel fort dat voortdurend achtervolgd wordt door financiële en sportieve ellende.
Toegegeven: de Redder van Roda heeft een geknipt profiel om zich als weldoener te ontpoppen. Als handelaar in Aziatische producten maakte hij fortuin met een florerend bedrijf in Landgraaf. Volgens Quote was zijn vermogen zo’n veertig miljoen euro toen hij Roda overnam. Daarnaast heeft Schrouff geen kinderen. Geen erfgenamen dus die aanspraak op zijn bezit kunnen maken. Bovendien kan hij zijn geld straks toch niet mee het graf in nemen. Dat hij uiteindelijk 17 miljoen min of meer naar de zee heeft gedragen, stemt hem wél bijzonder bitter. De grote droom van Frits Schrouff was een bloeiende eredivisieclub in de oostelijke mijnstreek, het aloude koempelgebied, niet een wankel fort dat voortdurend achtervolgd wordt door financiële en sportieve ellende.

Niettemin heeft hij alweer over zijn hart gestreken: Schrouff zal ook dit seizoen bijspringen, mocht de nood aan de man komen. Des te meer een reden voor Roda JC om zijn mecenas eindelijk een tastbaar eerbetoon te geven. Waar veel te vaak het podium was voor gelukzoekers uit alle windstreken, voor bestuurders en directeuren met een gat in de hand, moeten nu de schijnwerpers op de enige man die er verantwoordelijk voor is dat de lampen van het Parkstad Limburg Stadion nog altijd branden. Hoog tijd voor een Frits Schrouff Tribune, een Frits Schrouff Plein of een Frits Schrouff Boulevard. Desnoods een standbeeld, in de geest van D’r Joep op de Markt. Wie in Kerkrade neemt de handschoen op?