Het gaat goed en we mogen ons rijk rekenen. Na drie overwinningen op rij staat ons Roda er opeens veel beter voor dan met Pasen. Zou er dan toch echt sprake zijn van een Wederopstanding? Het lijkt wel een wonder!

Trainer Molenaar ziet het vooralsnog niet zo. Volgens hem is het de uitkomst van vastberadenheid, vasthoudendheid en technisch inzicht. En ja: opeens loopt het. Supporters worden getrakteerd op soms uitstekend voetbal. Ballen komen aan met soms een enkel technisch hoogstandje.

De grandeur wordt nu voornamelijk in de handen gelegd van één speler: Donnis Avdijaj. Hij is een speler met ”das gewisse etwas”. In goed Nederlands: hij is van toegevoegde waarde voor het team omdat hij wat extra’s kan brengen. Ga nu maar eens analyseren wat dat stukje extra dan is! Ik moet dan toch eerlijk bekennen dat ik het niet zozeer zie in de voetballende kwaliteiten. Hij is daarin niet stabiel genoeg en wisselt schitterende momenten af met onzichtbaarheid. Zijn grote mond speelt hem ook wel parten. Zijn uitzonderlijke kwaliteit ligt in zijn vermogen om er vanaf minuut één volledig in te gaan. En daar is ie weer: noem het maar koempelmentaliteit. Donnis is in staat een heel elftal mee te nemen in zijn gedrevenheid. En dat komt allen ten goede. De drang naar voren is er opeens, maar ook het geloof.

Henkie Dijkhuizen vind ik ook zo’n voorbeeld. Kwam naar Kerkrade en ik voorspelde dat hij niet lang zou blijven. Binnen afzienbare tijd zou hij bij een topclub spelen. Het is anders gelopen en Henkie verdween bijna geruisloos van het voetbaltoneel. Mocht na zijn blessure mee blijven trainen om zijn conditie op peil te houden en te proberen elders een contract te verdienen. “Als de nood het hoogst, is de redding nabij”, moet Henkie gedacht hebben toen hij verleden seizoen in de Play Offs eindelijk zijn opwachting mocht maken. Als een ware redder in de nood vocht en won hij. Dwong een contract af en speelde veel goede wedstrijden. Waarom hij laatst weer verbannen werd naar de bank is voor mij onduidelijk. Wel moet ik constateren dat zijn plaatsvervanger Kum het goed deed en dat zelf tot tweemaal toe de nul werd gehouden. Toen Henkie er wegens de blessure van Auassar en het doorschuiven van Kum naar de centrale verdediging weer in mocht, maakte hij op mij dezelfde energieke indruk van weleer.

Het grote rekenen is weer begonnen met nog vier wedstrijden te gaan. Groningen moet een puntje opleveren, PSV kan verslagen worden (zeker als zij dan al kampioen zijn en lekker hebben gevierd), VVV-uit is penibel (maar derby’s leveren altijd wel een puntje op) en dan zal Ado op de laatste dag onze speelbal moeten worden. Het zouden dus zomaar acht puntjes kunnen worden. Lijfsbehoud hebben we in eigen hand. Het programma van onze mede degradatiekandidaten is moeilijk. We hebben zelfs een grote kans om de Play Offs te ontlopen. Laten we daar maar voor gaan dan.

Mooi toch!

’t Lempsje

Deel dit artikel

Kopieer deze link