Inloggen
Wachtwoord vergeten
Nieuw account maken
Word gratis lid
Anderhalf jaar geleden was hij nog afhankelijk van een ziektewetuitkering van het UWV. Nu is Henk Dijkhuizen regelmatig de trotse aanvoerder van Roda JC.
De revalidatie van je afgescheurde kruisband is alweer een tijdje geleden. In hoeverre heeft die blessure je veranderd?
“Ik ben altijd positief gebleven, maar ik realiseer me nu hoe dicht alles bij elkaar ligt. In voetbal ben je eigenlijk maar een nummer. Zo ben je het mannetje en in een split- second kan het helemaal anders zijn. Daarom geniet ik er nu dubbel van dat ik de aanvoerdersband geregeld mag dragen. Sinds mijn komst naar Roda JC in 2013 heb ik hier eigenlijk alles wel meegemaakt. Daarom ben ik er onwijs trots op om aanvoerder te zijn van dit elftal. Natuurlijk wordt dat anders als Daryl Werker weer in de basis terugkeert, maar tot die tijd draag ik de band met verve."Hoe lastig is het om niet meer op het hoogste niveau actief te zijn?
“Ik mis vooral de ambiance, dat doet wel pijn. Ik ben harstikke blij dat de trouwe supporters nog komen, maar soms schrik ik ervan hoe leeg het is als we het veld opkomen. Toch kan het zomaar omslaan, dat zag je wel in de wedstrijd tegen Ajax. Vijf jaar geleden speelde ik hier met Sparta de beslissingswedstrijd van de play-offs. Het stadion zat bomvol en de sfeer was zo geweldig dat het imponerend was. Vooral om die reden heb ik toen de overstap naar Roda JC gemaakt. Ik hoop dat die tijd weer snel terugkeert. Tenslotte leef je daarvoor als prof."Hoe kijk je terug op de eerste seizoenshelft?
“Vanaf het begin heb ik gezegd dat we het best vanuit de luwte stiekem omhoog moeten klimmen. We hoeven niet meteen bovenaan te staan, dan ontstaat er alleen maar meer druk. Laat ons maar pieken op het juiste moment. We hebben een leuke groep waar nog veel progressie in zit. We staan nu op de achtste plaats, laat staan als we constanter gaan spelen en een geoliede machine worden. Dan hoeven we voor niemand bang voor zijn."Je bent geboren en getogen in Den Haag maar inmiddels woon je al bijna zes jaar in Limburg. Hoe bevalt dat?
“Fantastisch, al had ik dat als jongen van de stad vooraf nooit verwacht. Mijn vriendin en ik hebben in Landgraaf een huis gekocht waar we heel rustig en gemoedelijk wonen. Onze kinderen van vijf en drie jaar zijn hier geboren en vinden het ook heerlijk. Dat neemt niet weg dat ik nog dromen heb. Als voetballer wil je stappen maken en weet je dat je een soort zwerversbestaan leidt. Daarom hoop ik ooit nog een mooie transfer te kunnen maken. Maar het huis in Landgraaf willen we aanhouden. Zodat we altijd een basis hebben om terug te keren!"Bron: RODA JC.nl
Deel dit artikel
