Daniele Zotti: "Herkansing"
do 28 februari 2019 om 16:20

Daniele Zotti: "Herkansing"
do 28 februari 2019 om 16:20

In de jeugd van Racing Genk werd hij gezien als een groot talent dat voorbestemd was om de hoofdmacht te halen. Tot de carrière van Daniele Zotti op een dood spoor belandde.

Wanneer ging het fout?

“Toen ik vijftien jaar oud was. Racing Genk bood mij een jeugdcontract aan, maar op advies van mijn zaakwaarnemer ging ik niet akkoord. Ik maakte de overstap naar het Franse Valenciennes en belandde in een soort jeugdherberg met allemaal jeugdspelers. Met zijn drieën deelden we een kamer, alleen op zondag mochten we het complex verlaten. Ik sprak de taal niet, zag mijn ouders drie maanden niet en had veel heimwee. Omdat ik me doodongelukkig voelde, kwam ik in zes maanden tijd negen kilo aan. In december verbrak ik het contract en keerde ik terug naar mijn ouders."

Een half jaar later bood Racing Genk je een nieuwe kans. Waarom lukte het je niet om die te pakken?

“In het verleden werd ik altijd als hét talent gezien. Iedereen binnen de club was er zeker van dat ik als centrale verdediger het eerste zou halen. Ik had een heel goede band met mijn trainer Dimitri de Condé, nu de technisch directeur van Racing Genk. Maar na mijn terugkeer voldeed ik niet meer aan die verwachtingen en kwamen mijn kwaliteiten er niet meer uit. Als ik nu terugkijk kan ik alleen mezelf de schuld geven. Ik was niet de hardste werker en ging er vanuit dat ik het wel zou redden. Ik was nog jong en had niet het besef dat het probleem bij mij lag. Dat heb ik onderschat. Achteraf had ik ook niet naar mijn zaakwaarnemer moeten luisteren en nooit naar Frankrijk moeten vertrekken. Ik heb het dus zelf verpest."

Toch had je het dieptepunt nog niet bereikt. Je vertrok naar de amateurs van Patro Eisden Maasmechelen en ook daar belandde je op een zijspoor.


“Na de winterstop raakte ik geblesseerde en verloor ik mijn basisplek. Ik had veel stress, zag mijn droom in duigen vallen en overwoog om op een nóg lager niveau te gaan spelen. Totdat ik bij de start van het vorige seizoen werd opgepikt door Eric van der Luer. Ik realiseerde dat hij me een laatste kans bood die ik móest pakken. Eric kan spelers hard aanpakken en zijn trainingen zijn héél, héél pittig. In die mate dat ik de eerste drie weken continu vlekken voor mijn ogen zag. Maar ik werd met de dag sterker en de negen kilo vet zijn inmiddels omgezet in spieren."

Inmiddels heb je acht optredens in de hoofdmacht achter je naam. Wat is je volgende doel?

“Zoveel mogelijk minuten maken en basisspeler worden. Ook ik speel voor een vrijwilligersvergoeding en hoop natuurlijk op een profcontract. Anderhalf jaar geleden had ik dit nooit durven dromen. Ik ging ervan uit dat mijn carrière over en uit was. Daarom pak ik deze herkansing met beide handen aan en laat ik die niet meer los!"

Bron: RODA JC.nl

Gerelateerd nieuws