Frank Demouge: "Breekijzer kan weer lachen"
za 09 maart 2013 om 21:17

Frank Demouge: "Breekijzer kan weer lachen"
za 09 maart 2013 om 21:17

Hij is de verpersoonlijking van de Koempelmentaliteit waar Roda JC al een halve eeuw synoniem voor staat. Met zijn tomeloze energie en doeltreffendheid had breekijzer en cultheld Frank Demouge weinig wedstrijden nodig om de harten van de Kerkraadse fans te stelen.

Hij is de verpersoonlijking van de Koempelmentaliteit waar Roda JC al een halve eeuw synoniem voor staat. Met zijn tomeloze energie en doeltreffendheid had breekijzer en cultheld Frank Demouge weinig wedstrijden nodig om de harten van de Kerkraadse fans te stelen.

Na een half jaar een reserverol te hebben bekleed op het Engelse derde niveau wilde hij vooral het plezier in het spelletje terugvinden. Dat is hem bij Roda JC gelukt. Het verhaal van zijn, tot nu toe, mislukte
avontuur bij FC Bournemouth is genoegzaam bekend. Het is het relaas van een manager die al snel wordt ontslagen en wiens opvolger eigen spelers meeneemt. “De nieuwe trainer won daarna bijna alles en de club steeg van de 22e naar de vierde positie op de ranglijst. Daardoor werd het voor mij een kansloze missie”, blikt Frank Demouge terug op de eerste seizoenshelft.


Afgelopen zomer zag hij de overstap naar het milde klimaat aan de Engelse zuidkust nog helemaal zitten. Niet zo vreemd aangezien het mondaine Bournemouth bekend staat als een geliefd vakantieoord met kilometers lange, prachtige stranden en waar palmbomen groeien. Een blessure bij de start van de competitie en de combinatie van een gebroken neus en een hersenschudding in zijn tweede wedstrijd waren
het begin van een halfjaar vol frustraties.

“Toen ik herstelde van die neusbreuk en de hersenschudding werd de trainer vervangen door de coach die een levende legende is bij de club. Het begon te draaien en dan weet je hoe laat het is. Ik belandde op de tribune, trainde alleen maar en zat in mijn eentje in mijn appartement.” Dat zijn relatie met zijn Braziliaanse vrouw vlak voor zijn vertrek naar Engeland op de klippen was gelopen, werkte ook bepaald niet mee. Samen met hun vijfjarig dochtertje keerde ze terug naar Brazilië. En dat doet ook bij een stoere spits heel veel pijn. “Hele dagen zat ik met mijn dochter te skypen. Maar dat maakte het gemis er niet minder om. Acht maanden heb ik haar nu niet gezien,
terwijl je als vader je kind het liefst wil aanraken.” Zijn trainer begreep dat de situatie aan hem vrat en stemde uiteindelijk in met een terugkeer naar Nederland toen Roda JC bij hem aanklopte.

Inmiddels voelt hij zich prettig in zijn Heerlense appartement. “Bij Roda JC heb ik het plezier in het voetbal teruggevonden. Ik ben blij dat ik hier getekend heb en heb het geweldig naar mijn zin. Het is een warme club en we hebben écht een leuke spelersgroep. Hier kan ik tenminste weer lachen, wat dat betreft is het in Nederland toch een
stuk gezelliger.”

Hij heeft de overtuiging dat het dit seizoen met Roda JC wel goed komt. “Maar”, zegt hij met zijn zo typerende nuchterheid, “je staat waar je staat. De kwaliteitsverschillen zijn minimaal, juist daarom zal het tot het laatste spannend blijven. Het wordt een harde strijd die we moeten aangaan, dan komt het wel goed uit dat ik een winnaar en een vechter ben.” Hij realiseert zich dat zijn spelstijl bij de Limburgse traditieclub past. “Sinds mijn komst is het de
bedoeling dat we met veel druk naar voren spelen en het publiek erachter gaat staan. Het is geweldig om met Sanharib Malki samen te spelen, ook door zijn aanwezigheid heb ik voor Roda JC gekozen. We vormen een ideaal koppel dat alleen nog maar beter kan worden.”

Hij denkt er nu niet over na of hij volgend seizoen de geelzwarte kleuren nog draagt. “Natuurlijk sta ik open voor een langer verblijf bij Roda JC, maar in Engeland heb ik nog een contract van een jaar. Inmiddels heb ik in mijn carrière wel geleerd dat het geen enkele zin
heeft om vooruit te kijken.” Eén ding weet hij wel heel zeker. Meteen na afloop van het seizoen vertrekt hij naar Brazilië om zijn dochter op te zoeken. Niemand die hem daarvan tegenhoudt. “Tenslotte
is zij het allerbelangrijkste in mijn leven.”

Geschreven door Bert Jan Boer

Gerelateerd nieuws