Afgelopen weekend hebben we de zoveelste bizarre wending in het lopende seizoen van Roda gezien. Het was een week na de slappe vertoning tegen PSV, terwijl alle concurrenten punten pakten. De week daarvoor verloren we – hoewel niet geheel terecht – in Heerenveen. Het doelsaldo van die twee wedstrijden is -7. Waarom ik dat zeg? Daar kom ik zo op terug.

Eerst terug naar afgelopen weekend. ADO Den Haag won met 1-0 van NEC, Excelsior won van Heerenveen met ruime cijfers: 4-1. Op zondag moest Roda vervolgens aantreden tegen FC Groningen, dit seizoen niet goed, niet slecht, maar onberekenbaar. Zou het weer zo’n speelronde worden? Één ding was vooraf zeker: verlies zou per direct een laatste plaats betekenen na de winstpartij van ADO.

Maar toen begon de wedstrijd in het Parkstad Limburg Stadion en begon Roda – met een gewijzigde basiself – aan het duel tegen Groningen. Een prima eerste helft volgde, met redelijk goed positiespel en buitenspelers die bereikt konden worden op de flanken. Het enige dat beter kon, was de aansluiting voor het doel. Groningen oogde arrogant of onkundig, het is mij nog steeds niet duidelijk, maar het duurde een half uur voor Roda de ban wist te breken met de 1-0 van Ajagun op een voorzet van Rosheuvel, die de voorkeur kreeg boven Van Velzen

Na rust zou Roda nog doorstomen naar 3-0, voordat een compleet onnodig tegendoelpunt werd weggegeven. Linssen – in de eerste helft al een irritant mannetje met ergerlijke overtredingen – kreeg nog de kans op de aansluitingstreffer uit een vrije trap, maar mocht niet veel later inrukken na natrappen. Auassar kon aan de andere kant echter zorgen voor een grote kans op 4-1 door volledig vrij aan te leggen voor een schot vanaf 18 meter, maar hij treuzelde zo lang, dat Groningen de bal rustig bij hem kon ophalen.

Wat mij betreft gaan de grootste complimenten uit naar Kum en Paulissen. Kum is steeds meer een rots in de branding, rustig aan de bal maar vooral ook een gevaarlijke kopper voorin. Paulissen is gegroeid sinds zijn terechte terugkeer in de basis en laat week na week zien over een goede techniek en een sterk inzicht te beschikken. Wel staat hij mijns inziens op de verkeerde plek. Hij weet prima zijn medespelers met slimme balletjes in stelling te brengen en vervolgens aan te sluiten, wat hem geschikt maakt als nummer 10 achter de aanval. Voor een buitenspeler mist hij te veel snelheid.

Tekenend voor dit seizoen is de terugval na een ruime voorsprong. Van een terugval was dit keer geen sprake, maar van onnodige tegendoelpunten wel. Na twee weken van vissen voor Van Leer, mag een concentratiefout (het was eigenlijk puur slapen) niet de oorzaak zijn van een tegendoelpunt als je weet dat je tijdens de wedstrijd virtueel gedeeld vijftiende staat op doelsaldo. De 3-1 van Linssen zorgde dan ook voor de zestiende plaats.

Dat maakt nu nog niet veel uit, maar geeft het belang aan van het voorkomen van tegendoelpunten, zelfs als je een verliespartij aan ziet komen. Als op 14 mei 2017 de competitie zelf een einde kent, op die dag spelen twee concurrenten nog tegen elkaar, zou het echter zomaar kunnen zijn dat het wel of niet rechtstreeks handhaven afhankelijk is van je doelsaldo. Daarom is het de komende weken zaak om geconcentreerd te blijven spelen, met passie en wilskracht om voor elkaar door het vuur te gaan. Te beginnen met vrijdag tegen FC Twente. Een wedstrijd die niet bij voorbaat gewonnen is (wat voor elke wedstrijd in de eredivisie geldt), maar bij winst wel een boost op de ranglijst op kan leveren. Concurrenten moeten namelijk tegen respectievelijk Ajax en AZ.

Het moge in ieder geval duidelijk zijn, zeker met nog enkele directe confrontaties tegen concurrenten voor de boeg: het zal spannend blijven tot aan de laatste speelronde!

Deel dit artikel

Kopieer deze link