Inloggen
Wachtwoord vergeten
Nieuw account maken
Word gratis lid
Buiten het veld is hij weloverwogen en een ware gentleman, binnen de lijnen ondergaat Mohamed El Makrini (29) een gedaanteverwisseling. De geboren Utrechtenaar met Marokkaanse roots is nog steeds onder de indruk van het bizarre seizoen, maar weet op zijn tijd ook te relativeren. Over zijn jaren bij Cambuur Leeuwarden, zijn leven in Denemarken, de nu al legendarische derby‘s tegen MVV Maastricht, maar ook over de gewelddadige IS. Een monoloog.
“Ik heb genoten van de laatste wedstrijd tegen MVV en het was prachtig om een Limburgse derby mee te maken. Dat neemt niet weg dat ik van het afgelopen seizoen even moest bijkomen. Zelf arriveerde ik in de winter bij Roda JC, één dag voor het einde van de transferwindow. Met het aantrekken van veel nieuwe spelers, het vertrek van Ton Caanen en een gedeelte van de raad van commissarissen, de komst en de detentie van Aleksei Korotaev, het niet kunnen ontlopen van de nacompetitie, het op non-actief zetten van Yannis Anastasiou én het aanstellen van Huub Stevens is duidelijk hoe onrustig alleen al de afgelopen vijf maanden zijn geweest.
Verrassend én onvoorspelbaar
Zes dagen na mijn komst naar Roda JC was ik basisspeler tegen Ajax. Het leven van een profvoetballer kan heel verassend én onvoorspelbaar zijn. Daar ben ik inmiddels wel achter. Twee jaar geleden wilde ik mijn grenzen verleggen en stapte ik over van SC Cambuur maar BK Odense. Al die tijd was ik er basisspeler en het leven in Denemarken was goed voor ons gezin. Maar opeens was er in januari de interesse van Roda JC dat op zoek was naar een controlerende middenvelder.Mijn vrouw en ik waren meteen enthousiast. Ik kende Roda JC als een prima club met een mooie historie en daarnaast verlangden we terug naar onze familie en vrienden. De leiding van Odense wilde me echter niet laten gaan. Ik kon dat wel begrijpen. De club bevond zich in een vergelijkbare positie als Roda JC en voor mijn positie was er geen alternatief voorhanden. Ik stond op het punt om met de ploeg op trainingskamp naar Spanje te vertrekken toen ik een telefoontje van mijn zaakwaarnemer kreeg. Hij vroeg of ik het vliegtuig naar Schiphol kon pakken. De clubs waren tóch tot een akkoord gekomen. De leiding van Odense gunde me deze kans omdat ik me altijd honderd procent voor de club heb ingezet.
Rommelig en onrustig
De tweede seizoenshelft bij Roda JC verliep rommelig en onrustig. Hoewel we van de negen thuiswedstrijden er zes wisten te winnen, lukte het maar niet om een goede serie neer te zetten. Daardoor kwamen we niet uit de malaise. ADO Den Haag lukte dat wel en maakte meteen reuzensprongen op de ranglijst. Het verschil tussen thuis- en uitwedstrijden was bij ons te groot. Toch wisten we uiteindelijk nog twintig punten te behalen. Als ons dat voor de winterstop ook was gelukt, waren we keurig in de middenmoot geëindigd. Maar uiteindelijk heeft vooral het gebrek aan balans ons opgebroken.Over mijn eigen prestaties ben ik behoorlijk tevreden. Ik baalde van mijn rode kaart tegen SC Heerenveen, maar ik ben niet bepaald een type dat het duel schuwt. Zo stond ik ook bij SC Cambuur en BK Odense bekend. Ik ben niet iemand die een ander verrot scheldt, maar met af en toe een overtreding kan ik het vuurtje wel aanwakkeren. Iedereen die mij kent, weet dat ik een rustige jongen ben. Behalve in het veld, daar gaat de knop om. Met mijn energie kan ik een team op sleeptouw nemen. Zeker nu ik in de kracht van mijn leven zit.
Gesetteld
Mijn debuut in het betaalde voetbal maakte ik bij FC Den Bosch, onder de helaas veel te vroeg overleden Theo Bos. Vervolgens transformeerde zijn opvolger Fons Groenendijk mij van aanvallende middenvelder tot een nummer zes. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Bij SC Cambuur heb ik daarna mooie seizoenen gehad. We werden kampioen in de Jupiler League en als aanvoerder speelde ik twee jaar in de Eredivisie. Daar heb ik me verder ontwikkeld tot een controleur op het middenveld die bikkelt, ballen verovert en het spel verlegt. In de Deense Superliga sta ik met ruim veertien kilometer te boek als de speler die de grootste afstand ooit in een competitiewedstrijd aflegde. Maar ik was vorig jaar bij Odense BK ook de speler met de meeste balveroveringen.Inmiddels ben ik samen met mijn gezin gesetteld in Heerlen. Mijn vrouw en ik wonen in het hart van de stad, samen met ons dochtertje Selina en onze zoon Lot. Ook in Odense woonden we in het centrum. Eigenlijk is Denemarken vergelijkbaar met Nederland, daarom verliep de overstap van Leeuwarden naar Odense gemakkelijk. Selina en Lot zaten op een internationale school. Daardoor spreken ze nu vloeiend Engels, geweldig hoe ze die taal hebben opgepakt. We hebben er een goede tijd gehad en het was een mooie ervaring. Maar toen Roda JC serieus werd, waren mijn vrouw en ik het heel snel eens. Het is weer lekker om terug in Nederland te zijn. Na anderhalf jaar misten we de familie en vrienden. Als het uitkomt, gaan we altijd terug naar Wijk bij Duurstede waar mijn ouders en vijf broertjes nog steeds wonen.
IS
Afgelopen maand deed ik nog mee met de Ramadan. Als moslim ben ik heel gelovig en ik bid vijf keer per dag. De meeste Nederlanders weten niet dat verreweg de meeste IS- slachtoffers moslims zijn. IS misbruikt de islam voor hun gruweldaden. Er staat nergens in de Koran dat je mensen mag vermoorden. Het doet me goed dat steeds meer moslims stelling nemen tegen IS. Dat bleek recent nog tijdens de verschrikkelijke aanslagen in Manchester en Londen. Mensen uit mijn omgeving durven dat ook uit te spreken. Als iemand mij daar naar vraagt, breek ik IS helemaal af. In mijn optiek zijn het echt idioten. Als ik de beelden zie van omgekomen kinderen, krijg ik een brok in mijn keel. Hoe kunnen mensen dat een ander aandoen?Daarom mogen wij ons gelukkig prijzen dat we ons druk kunnen maken om een potje voetbal. Wat dat betreft hebben we echt een heel moeilijk seizoen achter de rug. De Roda JC-fans leven echt voor de club en zijn er intens bij betrokken. Dat fanatisme kom je niet vaak tegen in de voetballerij. Ze weten wat er gevraagd wordt, dat merk je aan alles. Het doet mij goed dat we al die mensen met de handhaving uiteindelijk toch nog blij hebben kunnen maken. Maar dat neemt niet weg dat het tijd wordt dat we al onze trouwe supporters meer gaan bieden.
Mooie en karakteristieke club
Tijdens de periode onder Huub Stevens zijn we als team enorm naar elkaar toegegroeid. Met zijn uitstraling en manier van communiceren merkte je aan alles dat hij jarenlang in de top heeft gewerkt. Helemaal niets ten nadele van Yannis Anastasiou, ook hij heeft natuurlijk een heel belangrijke rol gespeeld in de handhaving maar de groep was toe aan een nieuwe aanpak. Daarom kwam Huub Stevens op het juiste moment. Op een rustige en relaxte manier was hij heel duidelijk over onze manier van spelen en gaf hij exact aan waarin wij ons moesten verbeteren. Als spelers wisten we precies wat we moesten doen, dan stap je ook met meer vertrouwen het veld in. Gelukkig heeft het zijn vruchten afgeworpen en wisten we met zijn allen handhaving te realiseren.Al met al ben ik blij dat ik de komende twee jaargangen nog onder contract sta bij Roda JC. Ik verheug me alweer op het nieuwe seizoen, maar dat er deze zomer veel moet gebeuren is duidelijk. Het is misschien niet aan mij om er iets over te zeggen, maar ik hoop dat er van de fouten wordt geleerd. Als leiding van de club moet je een duidelijke visie hebben en knopen durven door te hakken. Met de nieuwe technisch directeur Harm van Veldhoven is er in ieder geval een echte voetbalman binnengehaald die verstand heeft van het spelletje en in het verleden zijn waarde voor deze club heeft bewezen. Komend seizoen moeten we op nul beginnen, maar deze club is het meer dan waard. Met gemiddeld vijftienduizend supporters leeft Roda JC enorm en is het een heel mooie en karakteristieke club. Dat heb ik de afgelopen maanden wel ervaren." Bron: Roda JC.nl
Deel dit artikel
