Lekker begonnen, maar een zwaluw maakt geen zomer; ook niet als de herfst lonkt. Na drie gewonnen wedstrijden, nu een verliespartij. Een wake up-call voor komende zondag???

Na zestien weken weer eens een column van mijn hand. Het heeft lang geduurd, mede ingegeven door het feit dat er geen inspiratie was, dan wel dat ik geen herhalingen wil van zaken die ik al eerder aan de kaak heb gesteld. Nu, na de zomervakantie, kan ik weer fris naar Roda JC kijken en mijn gedachten er over op papier zetten. Dat dat nu gebeurd na alweer vier wedstrijden heeft te maken dat ik niet graag primair wil reageren op dagelijkse gebeurtenissen, maar liever kijk naar grote gehelen. Noem het door ervaring rijk en/of wijs geworden. Ik heb in ieder geval gemerkt dat ik lekkerder schrijf na een bepaalde tijd dan elke week. En dank aan die supporter met de ‘wake up-call’ van “Lempsje, schrijf je geen columns meer?”

Het is ondertussen alweer vier jaar geleden sinds de laatste degradatie en dat gevoel is nog steeds vrij vernietigend voor mijn gemoed. Toch ervaar ik steeds meer en meer dat de basis voor komend succes nu stevig gelegd is. Ooit, en lees mijn columns van vier jaar geleden er maar op na, heb ik mijn cluppie vijf jaar de tijd gegeven. Mijn verwachtingen zijn daarop al die jaren afgestemd en ik constateer nu dat we in het vijfde jaar zitten, dus het moet nu gaan gebeuren.

Roda heeft geïnverteerd en is dat gelukkig blijven doen. We hebben de afgelopen jaren spelers gehad die ons een stukje verder hebben gebracht. En laten we wel wezen, deze spelers hebben ons ook geholpen aan een beter imago. Dat deze spelers ondertussen elders emplooi hebben gevonden zij hun vergeven. We hebben de tijd gehad om jaren te bouwen aan een stevig fundament voor onze club; spelers hebben vaak maar een beperkte tijd voor succes en moeten daarin vaak persoonlijke keuzes maken. Clubgebonden iconen, zoals Ger Senden, zijn er niet meer in het huidige voetbal. En daar moeten we vrede me hebben. Plücke, Bouchouari, van Goppel… zij maakten individuele keuzes en ons rest geen andere conclusie dan hen te bedanken voor hun diensten en hen veel succes te wensen. Fijn is dan wel, als deze spelers de club niet gratis kunnen verlaten.

Het mooie aan voetbal is, dat wanneer spelers weg gaan, ze ruimte maken voor anderen. De technische staf verdient een heel groot compliment dat ze de laatste jaren iedere keer weer een verrassend en representatief elftal weten te creëren, waar het wel zaak is om eenheid te smeden, spelvreugde en ‘het op elkaar ingespeeld zijn’ primair zijn aan succes. Nu de transferwindow vandaag sluit heeft Roda laten zien de zaakjes goed op orde te hebben en snel te kunnen inspelen op een nieuwe situatie. Men is zeer slagvaardig geweest met een vooruitziende blik.

Dit jaar moet het gaan gebeuren. Ooit was het ‘Route 42’ en ik draag het shirt met die naam nog steeds met zeer veel trots, zeker omdat het toentertijd gelukt is. We gaan dit jaar voor ‘Route 43’, voor mijn part ‘Missie Maat 2.0’. Maar het moet onderhand. We zijn lekker begonnen met negen uit drie. Afgelopen vrijdag kwam er even de klad in, maar soms is het goed om even met beide benen op aarde terug te komen en ons niet in de hemel te wanen. Zeker niet als we, zoals aanstaande zondag, naar de zwaarbeladen wedstrijd naar Maastricht moeten. Promoveren doe je niet na vier wedstrijden, maar op het eind van de competitie. Ik wens ons allen heel veel succes toe en fantastische 34 wedstrijden vanaf nu!


’t Lempsje

Reacties kunt u sturen: vocer1960@hotmail.com
Twitter: http://twitter.com/Lempsje
Facebook: https://www.facebook.com/T-Lempsje-295626217310042

column

Deel dit artikel

Kopieer deze link