Inloggen
Wachtwoord vergeten
Nieuw account maken
Word gratis lid
KerkradeGevoelsmatig heeft Thomas Oude Kotte (28) bij Roda JC de weg omhoog weer gevonden. De verdediger verloor vorig jaar zijn vader na een lang ziekbed, woensdag precies één jaar geleden. Een periode die ook zijn weerslag had op zijn carrière. „In het begin is voetbal een uitlaatklep maar op een gegeven moment is dat niet meer genoeg.”
Het voelt voor Thomas Oude Kotte alsof hij bij Roda JC de lift omhoog eindelijk gevonden heeft in z’n carrière. Al met al duurde dat een jaar of zes, kijkt de 28-jarige verdediger terug. Dat is te lang, stelt hij vast. „Maar daar ga ik niet zielig over doen, dat heeft te maken met omstandigheden, met keuzes, en daar moet je zelf verantwoordelijkheid voor pakken, vind ik.”
Oude Kotte, geboren in Apeldoorn, begint op jonge leeftijd met korfballen, omdat zijn ouders die sport nu eenmaal beoefenden. Na een paar jaar gaat hij voetballen en pikt Vitesse, de tegenstander van dinsdag, hem op. Hij is negentien als hij mag debuteren, tegen PSV. Het zijn de hoogtijdagen van de Arnhemmers, met een elftal vol Chelsea-huurlingen en twee jaar later winst van de KNVB-beker.
„De eigen jeugd kwam destijds minder aan bod, dat heeft me weleens in de weg gezeten. In het begin ben je allang blij dat je mag meetrainen en in de dezelfde kleedkamer zit, dan is het niet lastig om op je beurt te wachten.” Een paar later, op z’n 21e, krijgt hij alsnog zijn kans, speelt hij ook een paar duels achtereen, maar een echte doorbraak blijft achterwege.
Italiaanse avontuur
In de winterstop van 2018 meldt Foggia zich, voor een transfer in de daaropvolgende zomer. Oude Kotte is enthousiast, heeft wel oren naar een Italiaanse avontuur en besluit om niet te verlengen bij Vitesse. In maart poseert hij trots met een shirtje van zijn nieuwe werkgever. Alles is in kannen en kruiken.
„En dan krijg je in juni opeens telefoon: het gaat niet door. De president van Foggia was opgepakt voor vermeend witwassen, en weet ik veel wat er allemaal aan de hand was. De FIFA blokkeerde mijn transfer. En dan zit je één keer zonder club. Dat geeft voor een jonge speler niet heel veel moed en hoop voor de wereld waarin je dan zit.”
Aflopend carrièrepad
Het is, achteraf bezien, het begin van een langzaam aflopend carrièrepad. Hij gaat naar Excelsior, degradeert met de Rotterdammers uit de eredivisie, kent twee moeilijke jaren in de eerste divisie en raakt vervolgens geblesseerd in z’n laatste seizoen. „Opeens zit je in een rommelige periode. Maar vooropgesteld: ik ga niet zeggen dat ik een pechvogel ben en ik er zelf niks aan heb kunnen doen. Ik heb altijd overal mijn eigen steentje aan bijgedragen.”
In de zomer is hij wederom clubloos. „Het maakt onzeker. Shit, wat nu?” Vendsyssel FF uit Denemarken meldt zich. „Er zijn jongens die lang durven wachten, maar ik dacht: ik krijg een uitweg, doen! Achteraf had ik meer vertrouwen ik mezelf moeten hebben, geduldiger moeten zijn. Dat is iets dat ik de laatste jaren ben gaan leren, dat ik echt wel kwaliteiten heb. Een stukje leiderschap, een goed linkerbeen.”
Beschermen
Buiten het voetbalveld maakt Oude Kotte in die jaren een moeilijke tijd door, met zijn vader Eric die ernstig ziek is en vorig jaar na een lang ziekbed overlijdt, woensdag precies één jaar geleden.
„Op de achtergrond sudderde dat ook altijd. Hij had kanker. Dat begon in de periode dat ik naar Excelsior ging. Ik reisde vanuit Rotterdam vaak op en neer naar Apeldoorn om bij hem te zijn. Dat is slopend. We belden ook veel. Hij zei altijd dat het goed ging, terwijl ik wist dat dat niet waar was. Maar hij wil zijn zoon beschermen en ik had niet het lef om te zeggen: wees nou eerlijk. Zoiets moet ook groeien. In het begin vecht iedereen een beetje zijn eigen gevecht, later leer je er beter over praten. ”
De band met zijn vader, hij werd 58 jaar, was hecht. „Hij was onwijs trots op me. Mijn vader was een fijne, vriendelijke, stille, lieve man die nooit iemand kwaad deed. Die altijd op de achtergrond bleef en alles wat anderen deden mooier vond dan wat hij zelf deed. Gewoon niet zeiken, hard werken. En doe maar lekker normaal.”
Uitlaatklep
Het voetbal is in het begin een uitlaatklep voor Oude Kotte, „maar op een gegeven moment is dat niet meer genoeg.” „Dan heb je zoveel gezien en meegemaakt, dat je alleen nog maar aan thuis denkt. Ik stond weleens op het veld met de gedachte: wat doe ik hier eigenlijk? Dat verliezen me niet zoveel boeide. Dat neem ik mezelf niet kwalijk, maar heeft er wel voor gezorgd dat ik soms niet de prestatie leverde die ik had willen brengen.”
Tussendoor is er even goede hoop, als zijn vader anderhalf jaar schoon wordt verklaard, maar „dan komt opeens het nieuws dat hij ongeneeslijk ziek is.” De artsen geven hem nog 6 tot 9 maanden. „Je gaat voorzichtig weer een beetje naar de toekomst kijken, en dat gaat het in één keer helemaal fout. Dat is een klap. Op de club, ik speelde toen bij Telstar, wisten ze ervan. Dat is moeilijk om te delen in een kleedkamer, maar vind ik wel zo netjes naar je teamgenoten.”
„Soms was ik mentaal een beetje afwezig of moest ik plotseling weg omdat mijn moeder belde dat het ineens heel slecht ging met pa, dat de kans bestond dat hij kwam te overlijden. Maar je wil ook niet dat ze alleen op die manier naar je gaan kijken. Je komt in een soort modus, waarin je voor de buitenwereld kan laten lijken alsof het niet bestaat, misschien ook uit een stukje zelfbescherming, of omdat je zelf nog niet hebt geaccepteerd dat je vader dood gaat.”
Opa
De verwachte levensduur van 6 tot 9 maanden wordt uiteindelijk bijna drie jaar. In die periode wordt ook zijn vriendin Emy zwanger. „Op de gender reveal in juli was hij er nog bij. Hij was zo trots. Maar daarna ging het snel achteruit. Je hoopt dat hij de geboorte nog kan meemaken, maar dat mocht niet zo zijn. We hebben hem kort voor zijn overlijden als eerste de naam vertelt, dat was een bijzonder moment.”
Dochter Riley wordt een maand na het overlijden van haar opa geboren. „Dan kom je plots in een heel andere tunnel terecht. Je gaat opeens zelf leren om vader te zijn en voor je dochter te zorgen. Dat geeft ook heel veel kracht om vooruit te kijken, maar als ik mijn moeder dan met Riley zie, zijn dat momentjes dat het gemis even extra bovenkomt. Dat moet nog een plekje vinden en gaat steeds beter, maar zeker in deze periode, als het precies één jaar geleden is, denk je er nog meer aan.”
„Het valt precies tussen twee wedstrijden in, in een drukke week, dus ik kan geen vrij nemen, maar daar vinden we onze weg in. Als ik het aan mijn vader zelf zou kunnen vragen, zou hij zeggen: joh, ga toch lekker voetballen.”