Bahbahbah Neem aan dat je deze bedoelt?
Hij voetbalde op straat in Amsterdam met Ibrahimovic, maar in de Ajax-jeugd brak hij nooit door. Na omzwervingen langs tal van clubs krijgt Robert Klaasen als captain een sleutelrol bij Roda JC.
Robert Klaasen heeft met vriendin Sarah en zoontje Dani (2) een nieuw huis gevonden in Heerlen, maar af en toe gaat hij nog wel eens terug naar de stad waar hij groot werd: Amsterdam. Waar zijn vader een goedlopend café had achter het Leidseplein - met cabaretier Freek de Jonge als graag geziene gast - en waar zijn oom en opa in het shirt van Ajax speelden. En waar hij als kleine, balvaardige scholier op de pleintjes van Diemen voetbalde, dicht bij de plek waar vroeger stadion De Meer lag, met geregeld een grote, dominante knaap aan z’n zijde: Zlatan Ibrahimovic. „Veel Ajacieden woonden in Diemen, die wilden tussen de trainingen en wedstrijden door soms lekker op straat voetballen. Zlatan, Boukhari. Ja, ik kon aardig mee.”
Gezag
Klaasen (25) arriveert deze ochtend, twee dagen voor de openingswedstrijd van Roda JC tegen Almere City, in vlotte zomerkleding in het Parkstad Limburg Stadion. Rood, geruit hemd, losjes over een wit shirt gehangen en een korte broek. Hij praat op een rustige toon, weloverwogen, zoals wellicht straks ook in de kleedkamer van hem wordt verwacht. Hoewel hij pas dik een maand in Kerkrade is, heeft coach Jean-Paul de Jong hem vooralsnog tot aanvoerder benoemd. De verdedigende middenvelder is een van de meer ervaren spelers in de ploeg, die een mix is van pril, regionaal talent en nieuwkomers uit vele windstreken. „Ik wist dat de trainer een leiderstype in me zag, maar ik had niet direct die band verwacht. Het past wel bij me, ik hoop dat ik hem mag houden. Ik speel op een centrale positie waar ik het team goed kan coachen. En ik ben wat ouder, dan krijg je automatisch gezag in een groep.”
Tranen
Natuurlijk, zoals elk jongetje in Amsterdam droomde hij ervan om ooit voor Ajax 1 te spelen. Robert Klaasen was amper zeven jaar oud toen hij bij amateurclub Zeeburgia werd gescout voor de allereerste F1 van de Nederlandse recordkampioen. Vijf jaar later moest hij vertrekken. „Er zijn heel wat tranen gevloeid. Het is hard als je zoiets als jongen te horen krijgt. Misschien niet zo hard als de Ajax-opleiding soms wordt voorgespiegeld, maar het komt flink aan.”
Vervolgens begon hij aan een trektocht langs tal van clubs, op zoek naar de juiste biotoop voor zijn talent. Via de jeugd van Haarlem – ‘die gingen vlak daarna failliet’ – en Feyenoord – ‘daar voelde ik me niet zo thuis’ – kwam Klaasen bij AZ terecht, waar hij zijn eerste profcontract tekende. Daarna volgden Kortrijk, Sparta en De Graafschap. Bij de Superboeren leek hij vorig seizoen een vaste waarde in de eredivisie te worden, maar vlak voor de winterstop verloor hij zijn basisplek. „We verloren met 5-0 van FC Utrecht, daarna koos de trainer voor een ander systeem. Toen in de winter ook nog een aantal spelers werd aangetrokken, kwam ik niet meer van de bank.”
Turbulent
Eind vorig seizoen toonde Roda JC voor het eerst interesse. Klaasen vinkte de club op zijn voorkeurslijstje aan, maar hield nog even de boot af, omdat er nog geen nieuwe trainer was benoemd. Begin juni zag hij van een afstand ook nog hoe een dreigend faillissement als een donkere wolk boven Kerkrade hing, niet voor het eerst. Nee, al die turbulente jaren, met voortdurend financiële problemen en twee degradaties, hebben hem niet afgeschrikt. „Als de situatie hier nu instabiel was, dan zou deze trainer er nooit zijn ingestapt. Ik heb twee weken geleden voor het eerst met de nieuwe Mexicaanse eigenaar (Mauricio Garcia de la Vega, red.) gesproken en ik geloof dat hij een duidelijk plan heeft met de club. Wij als spelers moeten óók een duidelijk plan hebben. Ik merk ook dat er onder de fans weer positivisme heerst. Misschien ook omdat het na vorig seizoen niet slechter kan. Het aantal verkochte seizoenkaarten is daardoor nog niet zoals gehoopt, maar het is aan ons om de mensen weer naar het stadion te trekken.”
Gif
Zelf hoopt hij aan zijn nieuwe publiek de Robert Klaasen te laten zien van in zijn beste dagen bij Kortrijk en De Graafschap, de clubs waar hij het meeste speeltijd afdwong. Een controlerende speler in het hart van de ploeg, met gif en leiderschap. „Ballen veroveren, mijn pass, het tactisch lezen van de tegenstander. Dat zijn mijn sterke punten. Verbeterpunten zijn er ook, zeker. Maar ik probeer liever van die sterke punten een negen te maken.”
Ja, een gezonde spanning zal hij zeker voelen, bij de ouverture vrijdagavond in eigen huis tegen Almere. Al is het maar omdat hij een nieuw, nog onbetreden pad in zijn carrière inslaat. „Gek genoeg heb ik nog nooit in het Parkstad Limburg Stadion gespeeld. Als enige stadion in Nederland. Steeds speelde Roda eredivisie en ik eerste divisie, of omgedraaid. Toen ik hier voor het eerst kwam voor een gesprek, keek ik wel even omhoog. Wow, dacht ik, het is niet verkeerd om hier te spelen.”