Dino
Rodney Kongolo heeft het plezier in het voetbal teruggevonden in Zuid-Limburg. De 25-jarige middenvelder tekende in de zomer bij de nummer vijftien van vorig seizoen en doet met de aanvoerdersband om zijn arm nu verrassend mee om directe promotie met Roda JC Kerkrade.
Dit verhaal is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Ja, Rodney Kongolo begrijpt wel dat sommige mensen hun wenkbrauwen fronsten toen Roda JC in mei zijn komst bekendmaakte. De Limburgse club zakte na de degradatie in 2018 weg in het moeras dat de Keuken Kampioen Divisie heet. Roda kwam de afgelopen jaren vooral in het nieuws door bestuurlijke onrust en chaotisch verlopen overnames door Alexei Korotaev en Mauricio Garcia de la Vega. Sportieve hoogtepunten waren er maar weinig.
Inmiddels is de club in rustiger vaarwater terechtgekomen en kan de wederopbouw beginnen. De komst van Kongolo was een duidelijk signaal: Roda wil weer meedoen. ‘Ik snap wel dat niet iedereen het zag aankomen dat ik hier zou tekenen, als je ziet waar ik in het verleden heb gespeeld. Maar ik ben overtuigd van het plan van deze club. Ik ken Roda nog van de Eredivisie, dit is gewoon een grote club met een mooi stadion.’
Opvallend is de stap van Kongolo wel. De geboren Rotterdammer verliet de jeugdopleiding van Feyenoord op jonge leeftijd voor die van Manchester City en keerde vier jaar later bij SC Heerenveen terug in Nederland. Doorbreken in de Eredivisie om vervolgens de volgende stap te zetten, dat was het idee. Het liep anders.
‘Mijn tijd bij Heerenveen zat vol ups en downs’, blikt de middenvelder terug. ‘Het was wel een goede ervaring en Heerenveen is een mooie club. In mijn tweede en derde seizoen heb ik veel wedstrijden gespeeld en ging het ook goed. Daarna slonk mijn perspectief op speeltijd. Mijn contract liep aan het einde van het seizoen af en de club wilde niet verlengen. Ze waren van plan om andere middenvelders te halen en door te selecteren. Daardoor was de keuze voor mij niet moeilijk om een andere club te zoeken.’
Heerenveen liet Kongolo in de winter van 2022 gaan en maakte een transfer naar Italië mogelijk. De middenvelder tekende bij Cosenza, een club uit het zuiden van Italië, in de regio Calabrië. Sinds de promotie in 2018 streed Cosenza ieder jaar tegen degradatie in de Serie B. Toen Kongolo er binnenkwam, was dat niet anders. Vrijwel direct merkte de jongere broer van Terence dat het er in de Italiaanse voetbalwereld soms anders aan toegaat dan in Nederland.
‘De trainer die er was toen ik kwam, werd na twee wedstrijden ontslagen’, vertelt Kongolo, doelend op Roberto Ochhiuzzi. De oefenmeester werd in december in de armen gesloten na vier maanden eerder nog te zijn ontslagen. Deze keer hield Ochhiuzzi het weer niet lang vol. Ook opvolger Pierpaolo Bisoli moest het veld ruimen.
Kongolo wist na verloop van tijd dat hij zijn contract voor anderhalf jaar, met een optie op nog een seizoen, niet zou uitdienen. ‘In het nieuwe seizoen kwam er niet alleen een nieuwe trainer, maar ook een nieuwe directeur. Ze wisten niets van mij af en ik voelde al dat ik geen echte kans zou krijgen. Ze gaven me nog een beetje hoop door over een concurrentiestrijd te beginnen. Ik vertrouw op mijn eigen kwaliteiten, maar er was weinig waar van hun woorden. Ze moesten gewoon wachten op nieuwe spelers, daarna mocht ik weg. Tja, dat is ook voetbal. Dat heb ik op de harde manier meegemaakt. Het is gelopen zoals het is gelopen. Waarschijnlijk is dit niet de enige club waar het er zo aan toegaat.’
Hoewel Kongolo het wel naar zijn zin had in Italië wist hij dat het beter was om te gaan. Doordat Cosenza pas laat groen licht gaf voor een transfer bleef een zomers vertrek uit. Het gevolg was dat Kongolo een paria werd.
‘In de eerste twee wedstrijden van het seizoen zat ik nog op de bank, daarna was ik niet meer welkom. Ik moest voor mezelf trainen en zat een beetje in de gym. Dan wordt het vanzelf een mentaal dingetje. Ik kwam daar om te voetballen, om wedstrijden te spelen, maar ik kreeg geen eerlijke kans. Het heeft me laten zien wat voetbal inhoudt en hoe vervelend het kan zijn dat je zaken soms niet in eigen hand hebt. Uiteindelijk ben je als speler afhankelijk van hoe anderen naar je kijken. Eigenlijk had dit ook niets met voetbal te maken. De nieuwe trainer kende mijn kwaliteiten helemaal niet, toch hoefde hij me niet.’
Wachtend op het openen van de transfermarkt in de winter moest Kongolo door de zure appel heen bijten. ‘Ik moest me er telkens overheen zetten dat ik even niet zou spelen. In die periode was het vooral rennen en krachttraining. Daar word je misschien wel sterker, maar voetballend niet beter van. Het was geen leuke periode. Ik zat daar ook nog alleen. Mijn vriendin en twee kinderen bleven in Nederland. Aanvankelijk was het plan nog dat ze na een half jaar naar Italië zouden komen, maar door mijn situatie wisten we dat dat niet nodig was. Cosenza is verder wel een leuke stad, hoor. Alles buiten het voetbal was prima. Het eten, het weer. Ik zat in een appartementje net buiten de stad. Maar op sportief vlak was het gewoon klaar.’
Tot zijn grote verbazing volgde ook in de winter geen nieuw avontuur. Ook niet nadat zijn contract bij Cosenza in januari werd ontbonden. ‘Ik dacht echt dat ik een nieuwe club zou vinden, maar nee. Veel clubs waren terughoudend. Ze zagen dat ik weinig had gespeeld en vroegen zich af wat er aan de hand was. Was ik wel fit genoeg, had ik een blessure? Mede daardoor kwam er eigenlijk niks concreets op mijn pad. Het duurde echt lang voordat dat wel zo was. Dat was een reality check voor me. Je wordt vrij snel vergeten als speler. Ik heb bij Heerenveen genoeg wedstrijden gespeeld, dat hebben mensen kunnen zien. Maar veel clubs kijken veel naar de cijfers. Ze zien dat ik niet speel en haken af. Het was een lastige periode. Ik wilde graag weer aan de slag, maar zo makkelijk ging dat niet.’
Een contract bleef lang uit, maar Kongolo dook in maart wel op als proefspeler bij FC Emmen. De middenvelder zag een verblijf bij de Drentse club, toen nog Eredivisionist, wel zitten. ‘Ik heb ook gesprekken gevoerd met de clubleiding, maar op een gegeven moment kwamen we gewoon niet verder. Emmen zat in onzekerheid vanwege de degradatiestrijd en wilde wachten tot het einde van het seizoen. Dat vond ik prima. In mijn situatie had ik niet zo veel te willen. Ik bekeek het van dag tot dag. Na een tijdje ben ik wel verder gaan kijken. De gesprekken met Emmen zijn open en eerlijk verlopen. Ik mocht daar aan mijn fitheid werken en daar ben ik de club dankbaar voor.’
Emmen zag Kongolo in mei ergens anders tekenen. Roda JC presenteerde de middenvelder vol trots. De link met de Limburgse club was snel gelegd. Bas Sibum ging daar namelijk voor het eerst als hoofdtrainer aan de slag en leerde Kongolo kennen bij Emmen, waar hij vorig seizoen de rechterhand was van trainer Dick Lukkien.
‘Ik kende Bas nog niet, maar we hadden vanaf het begin een goede band. Die is alleen maar beter geworden. We denken hetzelfde over voetbal. We willen het liefst vooruit en spelen met veel energie en intensiteit. Toen bekend werd dat Bas naar Roda vertrok, nam de club ook vrij snel contact op met mij. De keuze was voor mij heel simpel. Ik heb altijd gezegd dat het plaatje moet kloppen en dat deed het nu. Ik heb goede gesprekken gevoerd met Bas en voelde direct het vertrouwen. Dat was precies wat ik nodig had.’
Dat Roda in de Keuken Kampioen Divisie speelt, maakte Kongolo weinig uit. ‘Daar voel ik me niet te groot voor, hoor. Ik heb niet het makkelijkste jaar achter de rug en wilde gewoon spelen, het liefst onder een trainer die het in mij ziet zitten. In de Eredivisie waren nog weinig opties, ook omdat het vroeg in het seizoen was. Ik wilde niet afwachten, Roda voelde goed voor mij. Ja, mijn komst was een signaal. Zo heb ik er ook over gesproken met de club. Niet alleen was het een signaal naar buiten toe, maar ook richting andere spelers die wellicht zouden komen. Roda is ergens mee bezig, dat ze zo trots waren op mijn komst is alleen maar mooi.’
Sibum toonde daarnaast vertrouwen in Kongolo door hem te benoemen tot aanvoerder. ‘Dat is een hele eer. Bij Heerenveen ben ik tweede en derde aanvoerder geweest en heb ik de band weleens gedragen. Dit is de eerste keer dat ik de echte aanvoerder ben. Ik waardeer het heel erg.’ Kongolo voelt zich in het veld dan ook een verlengstuk van zijn trainer. De gelijkenissen tussen de middenvelder en Sibum zijn er ook enigszins. Net als Sibum in zijn tijd als speler is Kongolo een sterke verdedigende middenvelder. Het cement tussen de stenen van het elftal, zou je ze kunnen noemen. Daar komt nog bij dat Kongolo met zijn 25 jaar een van de oudere spelers is bij Roda. ‘We zijn aan het bouwen aan iets moois, met een talentvolle en goede selectie. We hebben veel frisse en gretige jongens en dat is ook wel nodig in de KKD.’
Ondertussen verrast Roda JC vriend en vijand. Wekenlang stonden de Limburgers bovenaan in de KKD, inmiddels is Willem II ze voorbijgegaan. Niettemin is het tot nu toe een uitstekend seizoen voor Roda, dat voetballend een sterke indruk maakt. Niet alleen in de KKD. Eredivisionist NEC had in het KNVB-bekertoernooi de handen vol aan de ploeg van Sibum en won uiteindelijk met 5-3. Kongolo keek toen toe met een enkelblessure. ‘Bij momenten lieten we in die wedstrijd zien dat we hartstikke goed kunnen voetballen. Wat de trainer wil, past bij de spelers. Ik denk dat we nog beter kunnen worden. Nee, ook ik had niet verwacht dat het tot nu toe zó goed zou gaan, zo eerlijk moet ik zijn. In de voorbereiding zag ik wel dat we een goede groep hadden en dat er met deze trainer iets moois kan ontstaan.’
Toch blijft Kongolo ook realistisch. De verschillen bovenin de KKD zijn klein. Nu al de doelstelling aanpassen naar directe promotie gaat niet gebeuren bij Roda. ‘Vooraf was het halen van de play-offs het doel. Doordat we de eerste periodetitel hebben gewonnen, is dat doel al behaald. Maar ik ga niet roepen dat we bij de bovenste twee gaan eindigen. We willen bovenin blijven meedoen. Tot nu toe mogen we best trots zijn op hoe het gaat. We overtreffen veel verwachtingen en dat is een compliment waard voor de staf en de spelers. Neemt niet weg dat het altijd beter kan en daar blijven we mee bezig. Ik voel wel dat er iets gebeurt bij Roda. Het team draait goed en er is een stappenplan om als club te groeien. Als we zo blijven doorgaan, kan het een heel mooi seizoen worden.’