Roda JCโer Patriot Sejdiu, oorlogskind met stempel van enfant terrible: โBen altijd vrolijk, help iedereen, maar als โt mโn eer aangaat, ben ik heel serieusโ
Kerkrade - Hij had โt helemaal gehad met Nederland, gekrenkt door vorig seizoen, maar toch liet Patriot Sejdiu zich verleiden tot een terugkeer. Geboren in een door de oorlog verwoest Kosovo, opgegroeid in Zweden, getekend door zijn jeugd. โAls je van ver komt, ga je veel meer waarderen wat je hebt dan wanneer het je is komen aanwaaien.โ
Oorlogskind
โEen jaar na de Kosovo-oorlog ben ik geboren, in Podujevรซ, een kleine stad dichtbij de grens met Serviรซ. Voor veel mensen is de oorlog een diep litteken, ook voor mijn ouders. Mijn vader was een militair. Ik heb hem nooit naar de oorlog gevraagd, omdat ik niet weet wat hij allemaal heeft meegemaakt. Ik wil dat niet oprakelen. Voor veel mensen is de oorlog een trauma. Hij is er ook nooit uit zichzelf over begonnen, dus ik laat dat maar.
โDe oorlog heeft veel verwoest, er heerste veel armoede. Op zoek naar een beter bestaan, een betere toekomst, zijn mijn ouders weggegaan uit Kosovo. Ik was vier toen we verhuisden als gezin. We hebben eerst twee jaar in Duitsland gewoond, daarna in Zweden, in Hรถrby, een dorpje op een half uur van Malmรถ.
โHet was voor mijn ouders niet makkelijk om iets op te bouwen. Ze spraken de Zweedse taal niet, hadden geen opleiding. Niets. Ze zijn echt op nul begonnen. Mijn vader werkte in een fabriek, mijn moeder was schoonmaker op een school. Ik praat niet graag over die tijd, omdat ik mijn ouders niet tekort wil doen.
โWe hadden het financieel niet breed thuis, maar ze werkten allebei keihard, zodat mijn broer en ik nooit iets tekort kwamen. Als we ergens om vroegen, probeerden ze er altijd voor te zorgen dat we โt kregen, maar ik wist ook heel goed waar ik wel of niet om kon vragen.โ
โNu ik zelf goed verdien als voetballer, probeer ik iets terug te doen voor ze. Toen ik mijn eerste contract tekende, heb ik een huis voor ze gekocht. Ik zie het niet als mijn geld, maar als geld van mijn familie. Mijn ouders hebben mijn creditcard. Ik voetbal niet om het zelf goed te hebben, ik wil het delen met mijn dierbaren. Als je van ver komt, ga je veel meer waarderen wat je hebt dan wanneer het je is komen aanwaaien.โ
Puur hobby
โIk voetbalde vroeger veel op straat en vanaf mโn zevende bij Hรถrby FF, de plaatselijke club. Op mโn zestiende debuteerde ik in het eerste elftal, maar dat was op een laag niveau. Ik had nooit de droom om profvoetballer te worden, dacht er nooit over na dat ik met voetballen mโn geld kon verdienen. Het was puur hobby. Ik had er gewoon plezier in. Overdag ging ik naar school, daarna lekker voetballen, meer niet.
โPas toen Malmรถ zich meldde, kort na mijn debuut voor Hรถrby, realiseerde ik mij dat het zomaar mijn beroep kon worden. Het ging voorspoedig, totdat ik een zware kruisbandblessure opliep. Ik heb er in totaal anderhalf jaar uitgelegen. Daarna heb ik nog best veel gespeeld, ook in de Europa League, maar toen er een nieuwe trainer kwam, belandde ik op de bank. Ik kreeg geen kans. Op zoek naar speelminuten, heb ik toen voor een verhuur aan NAC gekozen.โ
Enfant terrible
โMijn periode in Breda begon goed, met drie goals in mijn eerste vier duels, maar niet lang daarna raakte ik geblesseerd aan mijn hamstring. De club wilde dat ik sneller terugkeerde dan goed was. Mijn hamstring voelde niet goed, maar ze zeiden dat het in mijn hoofd zat, dat ik gewoon door moest gaan.
โIk maakte รฉรฉn sprint en het schoot er direct weer in. Dat zorgde voor een barst in het vertrouwen richting de club. Ik wilde geen enkel risico meer nemen. Het is mijn lichaam, mijn carriรจre. Voor NAC was het misschien nog zes maanden dat ik daar zou zijn, maar ik ben pas 25. Heb nog heel wat jaren te gaan, ook na mijn carriรจre. Ik heb niets om op terug te vallen, geen opleiding of iets. Dus ik ben zuinig op mijn lijf. Maar vanaf dat moment ging het van kwaad tot erger.
โIk weet dat ik door mijn periode bij NAC een stempel heb als enfant terrible, maar dat komt ook omdat veel mensen het hele verhaal niet kennen. De club heeft mij neergezet als de bad guy, nadat ik op training een aanvaring had met Cuco Martina en geschorst werd. Het is te groot gemaakt.
โIk passte de bal niet naar Cuco, waardoor hij boos werd en naar mij schreeuwde. Ik schreeuwde terug. Dat ging zo eventjes over en weer, maar na afloop hebben we erover gesproken, elkaar een hand gegeven en was alles weer goed. Zoiets kan gebeuren, dat heeft Cuco later ook gezegd in de media, maar van de club kreeg ik te horen dat ik een paar dagen niet hoefde te komen, en excuses moest maken.
โDat weigerde ik, omdat ik in mijn eigen niets verkeerd had gedaan. Ik ga geen sorry zeggen voor de bรผhne. Zo ben ik niet. Ik heb mijn eer, dat is misschien wel โt grootst goed voor mij, en dan maakt het mij niet uit of ik daarna nog speel of niet. De club heeft me toen geschorst voor de rest van het seizoen.
โIk ben eigenlijk altijd heel relaxed, maak de hele dag door grapjes en heb veel plezier. Als iemand hulp nodig heeft, ben ik er voor diegene. Ik vind het belangrijk dat iedereen in het team zich goed voelt, dus als ik daarbij kan helpen, zal ik dat altijd doen. Ik ben heel sociaal en vrolijk, dat zal iedereen bevestigen, maar als het op mijn eer aankomt, dan ben ik heel serieus.โ
Roda
โIk had mezelf voorgenomen nooit meer terug te gaan naar Nederland, ook door de wijze waarop ik ben behandeld bij NAC. En het is een duur land.โ Lachend: โIk heb in twee jaar tijd voor drie- ร vierduizend euro aan boetes kregen. In Zweden mag je overal 120 rijden op de snelweg en ik was nog niet bekend met trajectcontroles, of die flitsers hier in de buurt.โ
โIk ben hier om mijn job te doen, zo kijk ik ernaar. Ik woon in Heerlen, ben veel thuis. Soms komt mijn vriendin over vanuit Zweden, of mijn ouders en mijn broer. Als zij niet kunnen, komen mijn neven uit Frankfurt, of vrienden. Er is eigenlijk altijd wel iemand op bezoek. Ik vind het fijn om mensen om mij heen te hebben.
โWaarom dan toch Nederland? Heel eerlijk: ik ben naar Roda gekomen voor de coach, voor Bas. Hij speelde bij FC Twente samen met mijn manager, Daniel Majstoroviฤ, en heeft me overtuigd in een gesprek. Zijn manier van voetballen spreekt me aan. Ik kan mezelf zijn, die ruimte geeft hij me. Ik voel geen druk als er iets misgaat of ik de bal verlies, hoef niet bang te zijn dat hij gaat schreeuwen. Ik voel zijn vertrouwen en steun. En dat geldt niet alleen voor hem, maar voor iedereen binnen de club. Het voelt als familie, en dat heb ik nodig om te presteren.
โOp het veld gaat โt steeds beter. Ik voel me volledig fit nu. De slechte start heeft ons een beetje achtervolgd, was een knauw voor ons zelfvertrouwen. Het is nu zaak om stabiel te worden, ons ritme te vinden en een serie met zeges neer te zetten, al is โt maar voor het goede gevoel.โ
vr 25 oktober 2024 om 12:24 - 25 oktober 2024 om 12:24 # 352696
Inloggen
Wachtwoord vergeten
Nieuw account maken
Word gratis lid
